மூன்றாம் ஐரோப்பிய பயணம் - ஜெர்மனி - நாட்கள் 1-2-3

சாஃப்ட்வேர் கம்பெனில ப்ராஜெக்ட் அமைவதெல்லாம் அவன் அவன் வாங்கிட்டு வந்த வரம்'னு சொல்லுவாங்க. அமெரிக்கால அரைச்ச மாவையே அரைச்சுகிட்ட இருந்த என்னை திடீர்னு ஆஃபிஸ்(அலுவலக) விஷயமா ஜெர்மனி போயிட்டு வரியான்னு கேட்டாங்க. அட, நிசமாலுமா அப்படின்னு அசட்டுதனமா கேள்வி எல்லாம் கேட்காம, எடுறா வண்டிய'ன்னு கிடைச்ச முதல் லுஃப்தான்ஸா (LUFTANSA) விமானத்தி்ல கிளம்பிட்டேன் (அந்த விமான பணிப்பெண்ணோட புன்சிரிப்பு இன்னும் கண்ணுக்குள்ளேயே இருக்கு :-).

தலைக்கு மேல வேலை இருந்தாலும், நமக்கு GOOGLE பண்ண கண்டிப்பா நேரம் இருக்குமே. அதுல பார்த்தப்போ, கலோன் - ஜெர்மனி'ல PHOTOKINA'னு ஏதோ புகைப்படம் சம்பந்தமா ஏதோ நான் போற அதே வாரம் அதே ஊர்'ல நடக்குதுன்னு தெரிஞ்சுது. என்னன்னு சரியா புரியலேன்னாலும் (நமக்கு எல்லாம் எப்ப புரிஞ்சு இருக்கு), போய் பார்த்துக்கலாம்னு கிளம்பி போயிட்டேன்.

ஐரோப்பா'ல பக்கத்து பக்கத்துல இருக்கற பதினெட்டு பட்டி'ல, நம்ம பசங்க ஒரு நாலஞ்சு நாட்ல இருக்காங்க. ஆனா வழக்கம் போல, நான் போற நேரத்திலே அவன் அவன் வேலை வந்து கெளம்பினாலும், அசராம ஒரு இரண்டு நாள் இருந்து கலோன் நகரத்த சுத்தி பாக்க முடிவு பண்ணினேன். அப்போ தான் என்னோட கல்லூரி நண்பன் ஷங்கர் ஆர்ம்ஸ்டர்டாம்'ல ஈ ஓட்டிட்டு இருக்கறதா ஈமெயில்'ல சொல்ல, கடைசி இரண்டு நாளுக்கு ஒரு துணை கிடைச்சுது.

முதல் மூணு நாள் PROJECT, MEETINGS, HOTEL, TAXI, BREWERY, BEER'னு (கடைசியிலெ அந்த கசப்பு மருந்த குடிக்க வேண்டியதா போச்சு) பரபரப்பா போச்சு. ஆஃபிஸ்(அலுவலக) வேலைய விடுங்க. நாம போன வேலைய பார்ப்போம்.ஜெர்மனி மக்களோட தீவிர இனப்பற்று பத்தி நிறைய கேள்விப்பட்டு இருக்கேன். ஆனா அலுவலகத்தில எல்லோரும் ரொம்ப நல்லவங்களா இருந்தாங்க. ஜெர்மனியோட பிரபலமான சில சாக்லேட் ஐட்டம் எல்லாம் பாசமா குடுத்தாங்க. ஜெர்மனி சாக்லேட்டுக்கும் காஃபிக்கும் ரொம்ப பிரபலங்கிறது எனக்கு அப்போ தான் தெரியும். இங்க படத்தில இருக்கறது நான் கடையில என் அக்கா பொண்ணு காவ்யாக்கு வாங்கின சாக்லேட், மற்றும் ஒரு ஜெர்மனி காஃபி.

நம்பினா நம்புங்க. சின்ன வயசில இருந்து எனக்கு ஆங்கிலத்தில பிடிக்காத ஒரே நொறுக்குத் தீனி CHOCOLATE. ஆனா, யாராவது பிரியமா ஏதாவது கொடுத்தா அதை வேண்டாம்னு சொல்லக்கூடாதுன்னு எங்கத் தாத்தா சொன்னது நினைவுக்கு வர, ஆஃபிஸ்ல மக்கள் குடுத்த சாக்லேடை ஒரு கடி கடிச்சேன். டார்க் சாக்லேட் மாதிரி கசப்பா இருக்கும்னு நினைச்சா, டோனட் மேலெ க்ரீம் தடவின மாதிரி சும்மா பக்குவமா நச்சுனு இருந்தது. அப்புறம் வழிஞ்சிட்டே போய் நாலஞ்சு கேட்டு வாங்கி சாப்பிட்டது வேற கதை.

முதல் மூணு நாள் அலுவலக வேலையா HOTEL BEST WESTERN'ல தங்கி இருந்தேன். அங்க கழிவறையில flush பண்றதுக்கு ஒரு குமிழுக்கு பதிலா ஒரு பட்டன் வைச்சு (2X = STOP) னு ஒரு ஃபார்முலா எழுதியிருந்தது. எங்கயெல்லாம் தியரம் எழுதி ப்ரூவ் பண்றதுன்னு ஒரு வெவஸ்தையே இல்லாம அநியாயத்துக்கு டெக்னிக்கலா இருக்காங்களேன்னு பிரமிப்பா இருந்திச்சு. இந்த பிரமிப்பு கலோன்ல இருந்த டிக்கெட் வெண்டிங் மெஷினை பார்த்த உடனே போயிடுச்சு. கீழெ இருக்கற மாதிரி ஜெர்மனில உள்ளூர்காரங்களே பல பேர் வெண்டிங் மிஷினை முறைச்சுப் பாத்துகிட்டு இருந்தாங்க.

முதல் நாள் சாயங்காலம், ஊர சுத்தி பார்க்க முயற்சி பண்ணிணோம். ஒரு மெல்லிய தூறலோட நடந்து போய் இரயில் நிலையத்தை கண்டு பிடிச்சு, அரைமணி நேரம் போராடியும் தானியங்கி பயணச்சீட்டு வழங்கும் இயந்திரம் எங்கள லந்து பண்ண, ஊர சுத்தி பாக்கற ஆசையே போய் பசி கொல்ல ஆரம்பிச்சுடுச்சு. தொழில்நுட்பங்களின் தலைநகரமான ஜெர்மனியிலும் இயந்தரங்கள் மக்கர் பண்ணிணது கொஞ்சம் ஆச்சரியமாவும் ரொம்பவே கடுப்பாவும் இருந்திச்சு.

இரண்டாம் நாள் கலோன்'ல ரொம்ப பிரபலமான FRUH அப்படிங்கற ஒரு BREWERY'ல இரவு சாப்பிட போனோம். ஜெர்மன் மக்கள் தலையே போனாலும், தவறாம பியர் குடிக்கற ஜாதி போல இருக்கு. சாப்பிட உட்கார்ந்தா, நம்ம ஊர்'ல எப்படி தண்ணி வைப்பாங்களோ, அதே மாதிரி கேட்காம அவன் பாட்டுக்கு ஒரு டம்ளர் பியர் வைச்சிட்டு போய்ட்டே இருந்தான். BREWERY போய் தண்ணி கேட்டா கழிவறையத் தான் காமிப்பாங்கன்னு அங்க இருந்த பெரிசு ஒன்று அறிவுறுத்த, மூணு நாளா பியரும் சோடாவும் மட்டும் குடிச்சுட்டு இருந்தேன். வழிய வழிய பியர் குடிச்சிட்டு எல்லோரும் கவலைப்படாம கார் ஓட்டிட்டு போனாங்க.

ஜெர்மானியர்கள் கிடா வெட்டி பொங்க வைக்கறதுல பெரிய ஆளுங்க. இரண்டு மீட்டர் நீளத்துக்கு கொஞ்சம் பெரிய கைமுறுக்கு மாதிரி சுத்தி வைச்சு ஒன்னு இருந்துச்சு. கேட்டா SAUSAGE அப்படின்னாங்க. என்ன தான் கொஞ்ச நாளா வெளி நாட்டில இருக்கறதா கெத்து காமிச்சாலும், மாமிசம்'னா நமக்கு இன்னும் கோழி/ஆடு தான். அதனால, SAUSAGE வேணாம்னு சாய்ஸ்ல விட்டுட்டேன். ஒரு மீட்டர் நீளத்துக்கு PAPER ROAST கணக்கா பெரிய HOT DOG மாதிரி இன்னொரு ஐட்டம் இருந்திச்சு. மினி மீல்ஸ் போல. இதுல எல்லாம் தப்பிச்சு இருந்த ஒரே ஒரு கோழி/மீனை பிடிச்சாலும், குடிக்க நல்ல தண்ணி கிடைக்கலை. ஆனா வகை வகையா இல்லாட்டியும், ரவுண்டு கட்டி சாப்பிடற அளவுக்கு இருந்திச்சு.

பொதுவா ஜெர்மனியில இறங்கினவுடனே ஒரு முன்னேறிய நாட்ல இருக்கற உணர்வு இருந்தது. 2005'ல நான் EWR (NEWARK, NJ) விமான நிலையத்தில இறங்கினப்போ இந்த மாதிரி எல்லாம் தோணிண மாதிரி ஞாபகம் இல்லை. AUTOBANN'ல போகும் போது வேகத்தை பத்தி யாரும் (காவல்துறை கூட) கவலைபட்ட மாதிரி தெரியலை. கொஞ்சம் குறுகலா இருந்ததே தவிர, ஜெர்மனியோட A80'கும், அமெரிக்காவோட I80'கும் பெரிய வித்தியாசம் இல்லை (சும்மா சொல்ல கூடாது. அமெரிக்கா நல்லாவே காப்பி அடிச்சுருக்காங்க).

டாக்ஸியா இருந்தாலும், MERCEDES BENZ'ல போகும் போது சிலிர்த்தது. எல்லாம் BRAND VALUE பண்ற வேலை. எல்லா ஊர்லயும் டாக்ஸிக்காரங்க ஏன் அவசரத்துக்கு பொறந்தவங்களாவே இருக்காங்கன்னு தெரியலே. ஸ்பீட் லிமிட் இல்லாத ரோட்'ல பென்ஸ் கார்'ல சும்மா புகுந்து புகுந்து போகும் போது செம ஜாலியா இருந்தது. என் கூட வந்த அமெரிக்க நண்பர் ஒருத்தர் பாவம் கர்த்தரை வேண்டிகிட்டே(டாக்ஸிக்காரனைத் திட்டி கிட்டே) வந்தாரு.

மூணாவது நாள் சாயங்காலம் சந்தைக்கு போனோம். கலோனோட சரித்திர சின்னமான DOM'a (ஒரு பெரிய கிறித்துவ தேவாலயம்) சுத்தி நிறைய கடைகள் இருந்திச்சு. இருட்டில சரியா புரியலேன்னாலும், அந்த இடம் பரபரப்பா நம்ம ஊரு கடைத்தெரு மாதிரின்னு மட்டும் தெரிஞ்சுது. அடுத்த நாள் முழுதும் அங்கே தான் சுத்த போறேன்னு அப்போ எனக்கு தெரியலை.

border="0" alt="Free Hit Counters" />

HTML Counter