கலோன் - ஜெர்மனி - ஐந்தாம் நாள் - PHOTOKINA - பாகம் 2

கேனனோட பகுதிக்குப் பக்கத்திலேயே பானசோனிக் (PANASONIC) ஒரு பெரிய கடைய போட்டிருந்தாங்க. தெரியாதவங்களுக்குச் சொல்றேன். பானசோனிக், ஒலிம்பஸ் இரண்டு பேரும் சேர்ந்து MICRO FOUR THIRDS அப்படின்னு புதுசா ஒரு சிஸ்டம் கொண்டு வந்துருக்காங்க. இந்த வகையில பானாசோனிக்கோட முதல் கேமரா LUMIX G1. விலை, படத்தோட தரம், INTERCHANGABLE LENS, கண்ட்ரோல்ஸ் எல்லாம் வைச்சுப் பார்க்கும் போது சாதா POINT&SHOOT கேமராவ விட உசத்தியாவும், அதே சமயத்தில SLR கேமராக்களுக்கு ஒரு ரேஞ்சு குறைவாவும் இருக்கற மாதிரி இதை வடிவமைச்சுருக்காங்கன்னு தோணுது. இருக்கற டெக்னாலஜி பத்தாம இதென்ன இடையிலன்னு கேக்கறீங்களா? முக்கி முக்கி விக்கியைப் படிச்சதுல, எனக்குப் புரிஞ்சதை எளிமையா சொல்றேன்.

கேமரா சென்சர்கள் ஒரு நாலஞ்சு ரகத்தில இருக்கு. MEDIUM FORMAT, LARGE FORMAT சென்சரை எல்லாம் நாம இந்த ஆட்டத்தில சேத்திக்கல. 35MM ஃபிலிம்ல எம்புட்டு அகலமா பெருசா படம் புடிக்க முடியுமோ, அம்புட்டு பெருசா டிஜிட்டல்லியும் புடிக்க முடியனும்னா முதல்ல இருக்கற மாதிரி ஒரு FULL FRAME சென்சர் வேணும். இல்லேன்னா, கீழெ படத்தில இருக்கற மாதிரி முக்கால்வாசி படம் தான் எடுக்க முடியும். டிஜிட்டல் கேமரால எல்லாம் ஏதாவது ஒரு ஓரத்துல 1.6x, 1.5x, 1.4x CROP FACTOR ஆப்படின்னு போட்டிருப்பாங்களே, அது சென்சர் எவ்வளவு சின்னதுங்கறத குறிக்கறது தான்.

டிஜிட்டல் கேமரா மார்க்கட்டுக்கு வந்த போது, அவங்களால ஃபிலிம் கேமரால இருந்த 35MM ஃபிலிம் சைஸுக்கு படம் புடிக்கற மாதிரி சென்சர் தயாரிக்கறது கட்டுபடியாகல. அதனால 35MM'ல ஒரு முக்காவாசி அளவுக்கு மட்டும் படம் புடிக்கற மாதிரி கொஞ்சம் சின்ன சென்சரா பண்ண டிஜிட்டல் கேமரா விலை குறைஞ்சு மார்க்கெட் சூடு பிடிக்க ஆரம்பிச்சுது. ஆரம்பத்துல வந்த நிகானோட D70'ல இருந்து D300 வரைக்கும், கேனனோட டிஜிட்டல் ரெபல் (REBEL)'ல இருந்து 30D வரைக்கும் எல்லாமே இந்த்க் குட்டி சென்சாரோட வந்த கேமராக்கள் தான் (அப்படியே எல்லா POINT & SHOOT கேமராக்களையும் சேர்த்துக்கங்க).

சென்சர் சின்னதா இருந்தா பல பிரச்சனைகள் வரும். WIDE ANGLE வேணும்னா 10-12 MM வரைக்கும் போக வேண்டி வரும். பிக்சல் எல்லாம் நெருக்கமா இருக்கறதால ISO அதிகம் பண்ணினா GRAINS நிறைய தெரியும். தவிர DOF (Depth of Field) ரொம்ப ஜாஸ்தியாகி, நீங்க எதையெல்லாம் OUT OF FOCUS'ல மறைக்கப் பாக்கறீங்களோ, அது எல்லாம் நல்லா பளிச்சுனு தெரிஞ்சு இருக்கற கொஞ்ச நஞ்ச கிரியேடிவிட்டியையும்(!) மறக்கடிச்சிடும். ஆனா இனி எதிர்காலம் FULL FRAME SENSORS தான். அதனால கவலைப்பட வேண்டியதில்ல (இதெல்லாம் தெரியாமயே சந்தோசமாத் தானடா இருந்தோம் அப்படின்னு நீங்க நினைக்கறது எனக்குப் புரியுது :-)

SLR கேமரான்னு (ஃபிலிம்/டிஜிட்டல்) நமக்குத் தெரிஞ்சது எல்லாம் FOUR THIRDS வகையச் சேர்ந்தது. மேலெ படத்தில இருக்கற மாதிரி இந்த வகை கேமராக்கள்ல சென்சர் கொஞ்சம் பெரிசு. SLR'னு வகைப் படுத்தற கேமரா எல்லாத்திலயும் நாம கண்ணை சுருக்கிட்டு அந்த VIEWFINDER வழியா பாக்கற காட்சி, லென்ஸ் வழியா வந்து ஒரு கண்ணாடில விழுந்து அப்பாலைக்கா ஒரு PENTAPRISM வழியா MULTIPLE INTERNAL REFLECTION ஆகி கடைசியா நம்ம கண்ணுக்குத் தெரியுது. இப்படி காமிக்கற காட்டிய அப்படியே படம் புடிக்க முடியும்கறது தான் SLR'ரோட சிறப்பு (WHAT YOU SEE IS WHAT YOU GET). அது போக SLR கேமராக்கள் எல்லாம் பொதுவா 3:2 ASPECT RATIO'ல படம் புடிக்கும்.

MICRO FOUR THIRDS'ல குறிப்படும்படியான வித்தியாசம் என்னன்னா, SLR'ல இருக்கற MIRROR & PENTA PRISM இதுல கிடையாது. அதனால இந்த கேமராவே ரொம்ப சின்னதா, கைக்கு அடக்கமா பண்ண முடியும். தவிர இது 4:3 ASPECT RATION'ல தான் படம் புடிக்கும். அநேகமா இதுவும் 100% VIEWFINDER கவரேஜ் இருக்காதுன்னு நினைக்கறேன். நீங்க PRO மாதிரி சீன் போட்டிட்டு VIEWFINDER மட்டும் பாத்திங்கன்னா, ஒரு குத்து மதிப்பா இது தான் போட்டோல வரப் போகுதுன்னு சாமியை வேண்டிகிட்டு போட்டோ புடிக்க வேண்டியது தான். இதுக்கு தேவையான குட்டி சைஸ் லென்ஸ் எல்லாம் பானசோனிக்கும்(அதாவது LEICA) ஒலிம்பஸூம் மட்டும் பண்றாங்க.

POINT&SHOOT'ல இருந்து SLR'க்கு தாவும் போது நிறைய பேர் SLR ரொம்ப கடினமா இருக்கறதாவும் அந்த அளவுக்கு கன்ட்ரோல்ஸ் எல்லாம் தேவை இல்லை'னும் சொல்ல கேள்விப்பட்டிருக்கேன். அவங்களுக்கு INTERCHANGEABLE LENS + நிறைய கண்ட்ரோல்ஸ் இருக்கற LUMIX G1 மாதிரியான கேமராக்கள் பொருந்தும்னு எனக்குத் தோணுது. நிகான், கேனன் இப்போ சோனி இவங்களோட எல்லாம் போட்டி போடறதை விட பானசோனிக் மற்றும் ஒலிம்பஸுக்கு இது நல்ல தேர்வுங்கறது என்னோட சிறுபிள்ளைத் தனமான கருத்து.

அறிமுக விழாங்கிறதால LUMIX G1 பத்தி நிறைய கதை விட்டுட்டு இருந்தாங்க. அங்க என்னைக் கவர்ந்தது, அவங்களோட ஸ்கிரீன். சும்மா பளிங்கு மாதிரி பளபளன்னு அசத்தலா இருந்திச்சு.

மேலெ இருக்கற போட்டோல ஒருஅம்மணி இங்க பார்த்திட்டு இருக்கறதுக்கு தான் UNDERWATER CASE. தண்ணிக்கு அடியில போய் கலர் கலரா COREL REAFS, மீன் எல்லாம் படம் புடிக்கறதுக்கு உபயோகப்படுத்தறது. இதுல இரண்டாவது போட்டோவ கொஞ்சம் பெரிசு பண்ணி பாத்தீங்கன்னா, முழு விவரமும் புரியும். இந்த கேஸை ஒரு குறிப்பிட்ட கேமராவுக்குத் தான் பயன்படுத்த முடியும். ஏன்னா, அந்த கேமரால இருக்கற எல்லா பொத்தானுக்கும், அதே இடத்தில இந்த UNDERWATER CASE'லெயும் பொத்தான்கள் இருக்கு. இந்த கேஸ் எல்லாம் இல்லாமக் கூட சில கேமராக்களை அப்படியே தண்ணிக்குள்ள முக்கியும் போட்டோ எடுக்கலாம். மேலெ மூணாவது படத்துல இருக்கறது அந்த மாதிரியான ஒரு கேமரா. அதை உபயோகப் படுத்தி பாக்கறதுக்கு ஒரு தண்ணி தொட்டி வைச்சுருந்தாங்க பாருங்க. அடடா.

இங்க சைடுல இருக்கற ஐட்டத்தப் பார்த்த உடனே எனக்கு ஏனோ PHYSICS லேப் ஞாபகத்துக்கு வந்துச்சு. பக்கத்தில போய் பார்த்தா பழைய தமிழ் படத்தில வில்லன் ஹீரோவைக் கொடுமைப் படுத்தற மாதிரி, ஒரு ஒலிம்பஸ் கேமராவ ஒரு கன்வேயர் பெல்ட் கீழெ போட்டு போட்டு எடுத்திட்டு இருந்திச்சு. காடு, மலை, கடல் எங்க வேணும்னாலும் எப்படி வேணும்னாலும் உபயோகப்படுத்தக் கூடிய ஸ்பெசல் கேமராவாம் இது. அந்த விளம்பர யுக்தி எனக்குப் புடிச்சிருந்தது.

அடுத்து EPSON/CANON'னோட ப்ரிண்டிங் பகுதி. பிரிண்டிங்'னா ஏதோ 4x6, 8x12 எல்லாம் பண்ணாம, முரட்டுத்தனமா சினிமா போஸ்டர் சைஸுக்கு பிரிண்டு பண்ணிகிட்டு இருந்தாங்க. நத்தை மாதிரி பொறுமையா பிரிண்டு பண்ணினாலும் சரக்கு படு சுத்தம். அங்க ஏற்கனகே பிரிண்டு பண்ணின சில படங்களை சும்மா பாத்திட்டு மட்டும் வர முடியல. அப்படியே அள்ளிகிட்டு வந்திட்டேன்.

இங்க இருக்கறதிலேயே என்னோட FAVOURITE முதல்ல இருக்கற படம் தான். இப்படிக் கூட லைட்டிங் பண்ண முடியுமான்னு என்னை அசர வைச்ச போட்டோ. இங்க இருக்கற ஒவ்வொரு போட்டோவும் ஒரு கதை சொல்ற மாதிரி வாழ்க்கையில ஒரு போட்டாவாவது புடிக்கணும் :-)

இப்படி ஒரு இடம் நெஜமாவே இருக்கா, இல்ல PHOTOSHOP பண்ணினாங்களான்னு தெரியல. எப்படி இருந்தாலும் வல்லியக் கற்பனை.

கையில நிகானை வைச்சுகிட்டு கேனன்’கு அலைஞ்ச கதையா, நானும் சுத்தி சுத்தி கடைசியில நிகான் இருக்கற பகுதிய ஒரு வழியா கண்டு புடிச்சேன். அந்த கதைய படிக்க அடுத்தப் பாகத்துக்கு வாங்க.

கலோன் - ஜெர்மனி - ஐந்தாம் நாள் - PHOTOKINA - பாகம் 3

அடுத்து நம்ம பேட்டையான நிகானோட பக்கம் போனேன். நிகானோட பகுதியில முதல்ல கண்ல பட்டது, வட்டமான மேஜை, அதுல சுத்தியும் கேமரா-லென்ஸ்னு நம்ம சரக்கு. மளிகை கடையில கேக்கற மாதிரி, அண்ணே D3 கேமரா ஒன்னு 85MM F1.4 லென்ஸ் ஒன்னு குடுங்க அப்படின்னு கேட்டு வாங்கி போட்டா புடிக்கலாம் (இது எப்போ ந்யுயார்க் B&H கடைக்குப் போனாலும் பண்றது தான். ஆனா இங்க எதுவும் வாங்க வேண்டிய கட்டாயம் இல்லாததால ஒரு குற்ற உணர்ச்சியே இல்லாம விளையாடலாம்).

தவமாய் தவமிருந்து என்னோட முறை வரும் போது D700 + 70-200 F2.8 VR லென்ஸ் ஒன்னு குடுப்பா அப்படின்னு கேட்டா, அந்த லென்ஸை முதல் நாளே ஆட்டையப் போட்டுட்டு போய்ட்டாங்கன்னு அங்க இருந்த ஆளு சொன்னது நான் கொஞ்சம் கூட எதிர்பார்க்காத காரணம்.

உங்களுக்கு பெட்ரமாக்ஸ் லைட்டே தான் வேணுமா, இந்த D300 + 17-55 F2.8 VR எல்லாம் வேண்டாமான்னு அங்க இருந்தவங்க கேட்க வந்த வரைக்கும் லாபம்'னு வாங்கி சும்மா கிளிக்கினேன். அவசரத்தில ISO எல்லாம் செட் பண்ண நேரம் இல்லாத்தால WHITE BALANCE எல்லாம் ரொம்ப சுமாராத் தான் வந்திச்சு. இந்த 17-55 F2.8 VR லென்ஸை விட எனக்கு என்னவோ TOKINA'வோட 12-24MM லென்ஸ் பரவாயில்லைன்னு தோணுது.

அப்படியே கொஞ்சம் சுத்தி சுத்தி வந்தப்போ நான் எதிர்பார்த்த லென்ஸ் வரிசை இருந்திச்சு. வழக்கம் போல அதுல இருக்கறதுலேயே பெரிய சைஸா பார்த்து வரிசையில போய் நின்னுட்டேன். அது பாருங்க இந்த கிரிக்கெட மாட்சில எல்லாம் படம் புடிப்பாங்களே அந்த மாதிரி ஒரு 600MM F4 VR லென்ஸ். அதுவு அதை நிகானோட FLAGSHIP D3 கேமரால மாட்டி வைச்சிருந்தாங்க. இதுக்கு மேலெ என்ன கேட்க முடியும். என்ன தான் கேமராவா இருந்தாலும் லென்ஸா இருந்தாலும் போட்டோ புடிக்கறதுக்கு ஏதாவது இருந்தா தானே திறமையக் காமிக்க முடியும். அதுக்கு அங்க எதிர்பார்த்ததுக்கு மேலேயே மக்கள் இருந்தாங்க.

முதல் போட்டோவ க்ளிக் பண்ணிய உடனேயே வித்தியாசம் தெரிஞ்சுது. போகஸ் பண்றது போட்டோ எடுக்கறது அப்படின்னு இரண்டு விஷயம் நடந்த மாதிரியே தெரியல. வினாடிகள்ல நழுவக் கூடிய அந்த தருணங்களை எல்லாம் அசால்டா படம் புடிச்சுது இந்த கேமரா லென்ஸ் குழு. அதுவும் இங்க மேலெ இருக்கற முதல் படத்தை ஒரிஜினல் சைஸ்ல பாக்கும் போது என்னோட கண்ணே பட்டுரும் போல இருந்தது. கிட்டத்தட்ட ஒரு 30 அடி தூரத்தில இருந்து போட்டா எடுத்தா ஒவ்வொரு முடியும் தனித்தனியா தெரியற மாதிரி போட்டோ வந்தா பின்ன என்ன தான் பண்றது :-) இந்த படங்கள் எல்லாம் ISO 800’ல எடுத்தது. ம்ஹும். இந்த கேமராவ தொட்டு பாத்ததுக்கே ஜெர்மனி பயணம் worth.

அப்படியே பக்கத்தில நிகானோட போட்டோ ஷூட் நடந்திட்டு இருந்திச்சு. இது கொஞ்சம் நாமளே பண்ணக்கூடிய மாதிரியான ஷூட் தான். போட்டோ புடிக்கும் போது கேமரா பின்னாடி இருக்கற அந்த தம்மாத்தூண்டு ஸ்கிரீன்ல ப்ரிவியூ பாக்கறத விட இங்க இருக்கற மாதிரி ஒரு 30” டிவில பாத்தா நல்லாத்தான் இருக்கு.

நான் அங்கே குறிப்பா பார்க்கப் போனது, நிகானோட D700 அப்படிங்கற புது FULL FRAME SENSOR (FX) கேமரா. இந்த FULL FRAME SENSOR வந்து ஒரு 4-5 வருஷம் ஆகுது. கேனன் வழக்கம் போல ஊருக்கு முன்னாடி இந்த சைஸ் சென்சரை கேமரால மாட்டி விக்க ஆரம்பிச்சுட்டாங்க. இரண்டு வருஷத்துக்கு முன்னாடி வந்த கேனன் 5D தான் $2500 வரை செலவு பண்ண துட்டு இருக்கிற ஏழை மக்களோட FULL FRAME SENSOR கேமரா. இப்போ வந்திருக்கற கேனன் 5D MARK II, ஒரு 21 MP ஃபுல் ஃபிரேம் கேமரா. சென்சர் சைஸ மட்டும் பாக்காதிங்க. 12MP சென்சர் இருந்தாலும் D700’ம் ஒரு அட்டகாசமான கேமரா தான்.

FULL FRAME/APC SENSOR இதைப் பத்தியெல்லாம் பல பேர் பல பதிப்புகள்ல தேவையான அளவு அலசிட்டதால, FULL FRAME’ரோட அருமை பெருமைகளை சுருக்கமாச் சொல்றேன். இரண்டே விஷயம் தான். 1) இந்த 1.5x, 1.4x CROP FACTOR எல்லாத்தையும் மறந்திடலாம். இப்போ 18MM'னா அது நிஜமாவே 18MM WIDE ANGLE லென்ஸா இருக்கும். 2) சென்சர் அளவு பெரிசுங்கறதால, PIXEL எல்லாம் தள்ளித் தள்ளி இருக்க, எக்கச்சக்கமான ISO ரேஞ்சு வச்சாலும் புள்ளி புள்ளியாத் தெரியாது. அதனால குறைந்த ஒளியிலும் கூட தரமான படங்களைப் பிடிக்கலாம்.

D700 வைச்சு அப்படி என்ன படம் காமிக்க முடியும்னு பாக்கறிங்களா .. கொஞ்சம் கீழெ பாருங்க. EXTRA BATTERY GRIP’ம் சரியான லென்ஸும் இருந்தா ஒத்தை வினாடில எட்டு படங்களை அம்சமா போகஸ் பண்ணி முழு 12 மெகா பிக்ஸல்ல படம் புடிக்கலாம்.

இன்னைய தேதியில அதிக RESOLUTION வேணும்னா கேனன் ஒன்னு தான். FULL FRAME+SPEED(fps) அப்படின்னா நிகான் தான். ஃபுல் ஃபிரேம் கேமரா வாங்க கிளம்பிட்டீங்களா ? .. கொஞ்சம் பொறுங்க. HASSELBLADம், MAMIYA இவங்க கதையயும் கேட்டுட்டு ஒரு முடிவுக்கு வாங்க.

கலோன் - ஜெர்மனி - நான்காவது நாள் - DOM

கலோன் (COLOGNE) அப்படின்ன உடனே, இந்த பேர எங்கேயோ கேட்ட மாதிரி இல்லை? இந்த வாசனைத் திரவியத்தில எல்லாம் எழுதி இருக்குமே. அந்த பேர் இந்த ஊர்ல இருந்து தான் வந்துருக்கு. ஊருக்கு நடுவில இருக்கிற ரைன்(RHINE) நதியில இருந்து தயாரித்த திரவியங்களால பிரபலமான பேர் அது.

கலோன் ரொம்ப சுலபமா சுத்தி பாக்க கூடிய ஊரு. ஊருக்கு நடுவுலெ ஒரு பெரிய கிறுத்துவ தேவாலயம்(இனிமேல் DOM'னு தான் சொல்ல போறேன்), அதை சுத்தியும் கடைத்தெரு(நம்ம ஊர் மாரியம்மன் கோவில் ஞாபகம் வந்தது). பக்கத்திலேயே ரைன் நதி. சின்ன அழகான ஊர்.

அந்த DOM அநியாயத்துக்கு பெரிசு. அது ஒரு UNESCO World Heritage Site'ம் கூட. Estimate பண்ணாத IT Project கணக்கா, பொறுமையா ஒரு 600 வருசம் கட்டி இருக்காங்க. அப்புறம் கூட கொஞ்சம் கொஞ்சமா மெருகேத்தறேன்னு சொல்லி இன்னைக்கு வரைக்கும் கட்டிகிட்டே இருக்காங்க. கீழே நிக்கற மக்களோட size'a பார்த்தா உங்களுக்கு இந்த CATHEDRAL'ட பிரமாண்டம் புரியும்னு நினைக்கறேன். மேலும் விவரங்களுக்கு இந்த விக்கியப் படிங்க (http://en.wikipedia.org/wiki/Kölner_Dom).


எந்த ஊருக்கு போனாலும் கம்மி செலவுல என்னெல்லாம் பார்க்க முடியுமோ அதையெல்லாம் அதை எல்லாம் ரவுண்டு கட்டி பாக்கற நம்ம பாரம்பரியப்படி, DOM 'ட உச்சி வரைக்கும் ஓசியிலேயே போக முடியும்னு தெரிஞ்சதும் கிளம்பிட்டேன். ரொம்ப குறுகலான ஒரு ஒத்தையடிப் பாதையில வளைச்சு வளைச்சு கிட்டத்தட்ட ஒரு ஐந்நூறு படி ஏற விட்டாங்க. இதுல எதிர வரவங்களுக்கு சைடு வேற குடுக்கணுமாம்.

என்னை மாதிரி தினமும் காலையில எழுந்து கம்ப்யூட்டர் (கணிப்பொறி) மூஞ்சில முழிக்கற டைப்பா இருந்தீங்கன்னா, உடம்பு எப்படி பழனி படிக்கட்டு மாதிரி இருக்கும்னு உங்களுக்கு தெரிஞ்சுருக்கும். ஐந்நூறு படியில ஐம்பது படி ஏறின உடனே கண்ணை கட்ட ஆரம்பிச்சுடுச்சு. சரி கோவிலுக்கு வந்துருக்கோம், போற வரைக்கும் புண்ணியம்'னு நினைச்சிட்டே ஐம்பது படிக்கு ஒரு தபா ஐஞ்சு நிமிஷம் இளைபாரிட்டு முன் வைச்ச காலை பின் வைக்காம போயிட்டு இருந்தேன். சில வெளிநாட்டு பெரிசுங்க மூட்டை மூட்டையா தூக்கிட்டு, இதெல்லாம் ஒரு மேட்டரே இல்லைங்கற மாதிரி, சிரிச்சிட்டே மேலேயும் கீழேயும் நடந்திட்டு இருந்தது கொஞ்சம் கடுப்பு கலந்த பொறாமையா இருந்திச்சு.

கிட்டத்தட்ட பாதி வழியில பிரபலமான DOM'மோட மணிகள் இருந்திச்சு. "மணிகள்"கிறது typo கிடையாது. அங்கே ஒரு மணி இல்லை, இரண்டு மணி இல்லை. மொத்தம் ஐஞ்சு மணி இருந்திச்சு. அதிலே ஒன்னு நம்ம தஞ்சாவூர் பெரிய கோவில் மணி கணக்கா இருக்க, மத்ததெல்லாம் சப்போர்ட்டுக்கு இருந்திச்சு. ஒரு உதாரணத்துக்கு இந்த படத்தை பாருங்க. அந்த மணியோட சத்தம் வெளிய போற மாதிரி, சுவத்தில வழி எல்லாம் இருந்திச்சு.

ஒரு முக்கால்வாசி தூரம் போனதுக்கப்புறம், அந்த ஒத்தையடிப் பாதை முடிஞ்சு ஒரு REST AREA வந்திச்சு. அங்கே பார்த்தா, நயாகரா'ல குவிஞ்சு கிடக்குற இந்தியர்கள் மாதிரி, ஜப்பான் மக்கள் எக்கச்சக்கமா இருந்தாங்க. அடுத்த நாள் PHOTOKINA போற வரைக்கும் அது ஏன்னு புரியவே இல்லை.

ஏதோ முப்பாத்தம்மன் கோவில்'ல வேண்டிகிட்ட மாதிரி, அம்புட்டு கஷ்டப்பட்டு ஐந்நூறு படியேறி போனா மேல வரைக்கும் போனா அங்க அநியாயத்துக்கு ஒன்னுமே இல்லை. சுத்தியும் கம்பி கம்பியா வேலி போட்டிருந்ததால போட்டோ கூட புடிக்க முடியல. ஆனா மேலெ இருந்து வெளிய பாக்கறத விட உள்ளே இன்னும் நல்லா இருந்தது.

அந்த ஒத்தையடிப் பாதையில இருந்து உச்சி வரைக்கும் வழி நெடுக நம்ம ஊர்ல "முருகன் ♥ கல்யாணி"னு எழுதற மாதிரி வகை வகையா எழுதி வைச்சிருந்தாங்க. உச்சிக்கு போனப்போ அங்க ஒரு குரூப்பு, ஒரு வெள்ளை கலர் மார்க்கர் எடுத்திட்டு வந்து சின்சியரா அவங்களோட பேர கிறுக்கிட்டு இருந்தாங்க. வாழ்க்கையில பாஸ் பண்றதுக்கு வேண்டுதலோ என்னவோ.

திரும்ப அந்த ஒத்தையடிப் பாதையில கீழே இறங்கி வந்ததுக்கு அப்புறம் தான், அந்த CATHEDRAL'a உருப்படியா ஒரு ரவுண்டு விட்டோம். வழக்கமா ஐரோப்பிய தேவாலயங்களில இருக்குற மாதிரி கலர் கலரா வரைஞ்சு வைச்ச கண்ணாடி ஜன்னல், பெரிய பெரிய தூண்கள் இதெல்லாம் தாண்டி அந்த DOM பிரம்மாண்டமா இருந்திச்சு.

வழக்கமான பிரார்த்தனைகள் தவிர அங்கே நிறைய பேர் நம்ம ஊரு நெய்விளக்கு மாதிரி தீபம் ஏத்திகிட்டு இருந்தது கொஞ்சம் வித்தியாசமா இருந்திச்சு. அப்போ கிளிக்கியதில் சிக்கியது ஒன்னு இங்கே.

DOM'க்கு வெளிய மக்கள் நடக்கறதுக்கு கொஞ்சம் பெரிய PIAZA ஒன்னு இருந்திச்சு. வழக்கம் போல அங்க நிறைய வித்தை காமிச்சுட்டு இருந்தாங்க. சிலை மாதிரி ஒருத்தர் நிக்க, பக்கத்திலேயெ இருத்தன் பல்டி அடிச்சிட்டு இருந்தான். ஒருத்தன் சைக்கிள்'ல வித்தை காமிக்க, குழந்தைங்க எல்லாம் விளையாட அங்கே ஏதாவது நடந்துகிட்டே இருக்கு.

இந்த DOM தான் கலோன்'ல பார்க்க வேண்டிய விஷயம்'னு சொன்னாங்க. சரி, வந்தது வந்தாச்சு, அப்படியே இந்த Photokina' வையும் டிக் அடிச்சுடுவோம்னு தான் நுழைவுச்சீட்டு வாங்கினேன். வாழ்க்கையில எடுத்த ஒன்னு ரெண்டு உருப்படியான முடிவுகள்'ல அதுவும் ஒன்னு'னு அடுத்த நாள் தெரிஞ்சுது.